1720 yılından itibaren Tekirdağ’da 25 yıl boyunca bir Macar kolonisi yaşamıştır. Daha sonra Macarların sayısı azalmış, kalanlar da Türkleşerek yerel ahaliye karışmışlardır. Ancak bu Macarların izlerini şehir hayatında 1970’lere kadar takip etmek de mümkündür. Macarlar tarafından kullanılan binalar 20. yüzyılın sonlarına kadar da ayakta kalabilmiş ve 1999-2002 yılları arasında Tamás Pintér ve Zoltán Deák tarafından kayda alınmış ve bu çalışma “Tekirdağ’daki Macar Evleri” adı altında 2004 yılında Kültürel Miras Kurumuna sunulmuştur. Bu çalışma Tekirdağ’daki Macar mimarisi üzerine elde mevcut olan tek çalışmadır. Denize dik bir şekilde uzanan Macar sokağının kıyıdaki ucunda II. Ferenc Rákóczi’nin konuk evi ve yemek yenilen konağı (bugün Rákóczi Müzesi) bulunmaktaydı. Sokağın kuzeydeki ucunda ise Prensin evi ve kilisesi vardı. O zamanlar şehirdeki Macarların merkezi olan bu sokağa Tekirdağ sakinleri “Macarlar Sokağı” ya da “Macar Sokağı” adını vermişlerdi ve sokak o gün bugündür bu adla anılmaktadır. Bu sokakla ilgili olarak 1891-92’de Kálmán Beszédes, 1905’de ise Aladár Edvi Illés çizimler ve resimler hazırlamışlardır. Bunlardan birincisi orijinal durumu daha iyi yansıtmaktadır. Rákóczi çeşmesi de buraya yakındır ve restore edilmeyi beklemektedir.